“Kiedy reżyseruję spektakl, mówię moim aktorom, żeby sięgnęli do serca publiczności, zmiękczyli je, a potem oddali je z powrotem. Ten spektakl tak właśnie zrobił u mnie. Chwycił mnie i nie pozwolił się ruszyć. Nie wyszedłem nawet na przerwę. Zostałem tam, czekając na powrót, po prostu zatrzymał mnie w tym samym miejscu... Pamiętam, kiedy sztuka nie była dozwolona w Chinach, a kiedy ją przywrócili, to jest to przykład tego, co powinni byli przywrócić.”