Chad Chen

Urodzony na Taiwanie

Dołączył do Shen Yun w 2008 r.

„Myślę, że przesłanie, które staramy się przekazać publiczności, przyćmiewa wszystko inne, ponieważ szerzenie pozytywnego przekazu jest prawdziwym celem sztuki”.

Jakie jest Twoje pierwsze wspomnienie związane z tańcem?
Zanim zająłem się tańcem, uprawiałem w szkole lekkoatletykę, dzięki czemu byłem dość wysportowany. Kiedy zacząłem tańczyć, jednym z moich pierwszych spostrzeżeń było to, że treningi taneczne są mniej intensywne niż treningi na bieżni i stadionie.

Jakie jest Twoje ulubione miasto, spośród tych, które odwiedzasz podczas trasy koncertowej i dlaczego?
Tokio. Wszystko jest bardzo wygodne, tak jak w moim rodzinnym mieście na Tajwanie, ale w Tokio nie jest tak gorąco.

Co najbardziej lubisz w występach na scenie?
Kiedy gram pewne postacie na scenie, czuję się o wiele żywszy niż wtedy, gdy po prostu jestem sobą poza sceną.

Czasami, kiedy jestem w strefie twórczej, mam wrażenie, że przekazuję emocje i maniery, które nie należą do mnie, obecnego mnie. Ale one wychodzą tak „naturalnie”, jakby pochodziły z głębszego wnętrza. To naprawdę niesamowite uczucie. Może to tak jak wtedy, gdy ludzie mówią o doświadczaniu rzeczy z poprzednich wcieleń.

Jakie są 3 rzeczy, które zawsze zabierasz ze sobą w trasę?
Moją wyobraźnię, projekt i plan. Albo, mówiąc bardziej praktycznie: koszulki, spodnie i skarpetki.

Jakie jest Twoje ulubione jedzenie?
Stek z kobe mojego szwagra lub jego smażony kurczak.

Jaka jest najciekawsza rzecz, którą ktoś powiedział Ci po obejrzeniu spektaklu?
Kiedyś włożyłem dużo wysiłku w odegranie pewnej roli. Jednak po wszystkim, to nie widzowie, ale mój mentor powiedział mi, że moja interpretacja była zupełnie nietrafiona. To doświadczenie nauczyło mnie, by zawsze patrzeć na swoją grę z perspektywy widzów. Przypomniało mi też, że podczas gry muszę trzymać na wodzy własną osobowość, aby pozwolić postaci zabłysnąć.

Co według Ciebie odróżnia chiński taniec klasyczny od innych form tańca?
Taniec jest formą języka. A wśród różnych form tańca, chiński taniec klasyczny jest szczególnie ekspresyjny.

Chiński taniec klasyczny otwiera wyobraźnię na starożytną chińską kulturę. Było wiele przypadków, kiedy dany ruch lub jego znaczenie naprawdę do mnie przemówiło i zainspirowało. A im lepiej rozumie się ruchy, tym lepiej można je wykorzystać do wyrażenia siebie.

Czy kiedykolwiek miałeś tremę lub jakiś stresujący moment na scenie?
Grałem kiedyś rolę, w której choreografia obejmowała 20 technicznych ruchów w jednym akcie. Na początku było to dość przerażające, zarówno fizycznie, jak i psychicznie, więc naprawdę musiałem zebrać się na odwagę i determinację, żeby to przetrwać.

Jak radzisz sobie z fizycznymi wyzwaniami w tańcu?
Benjamin Franklin powiedział kiedyś: "„Na tym świecie nic nie jest pewne oprócz śmierci i podatków”. To co sobie powtarzam to: W przypadku tancerza nic nie jest pewne oprócz bólu i potu.

Ból jest normalną częścią życia tancerza, ale dzięki utrzymaniu pozytywnego spojrzenia mogę iść dalej.

Kto jest Twoją ulubioną postacią historyczną i dlaczego?
Podziwiam ludzi, którzy dokonują wielkich rzeczy, ale nie szukają sławy ani uznania za swoje czyny, tych, którzy próbują wymazać swoje nazwiska z historii, ponieważ to właśnie oni mają najbardziej epickie historie.

O czym myślisz tuż przed podniesieniem kurtyny?
Nasz utwór otwierający jest osadzony w niebie i to zawsze sprawia, że myślę o tym skąd pochodzę i dlaczego jestem częścią Shen Yun.

A kiedy kurtyna się podniesie, mam nadzieję, że niebiańska scena może na nowo rozpalić coś w sercach publiczności, przypomnieć im skąd pochodzą, gdzie jest ich prawdziwy dom i ich połączenie z boskością.