Starożytne Chiny nie posiadały pojęcia "państwa". Podczas gdy hegemoni często walczyli o terytoria, granice państwowe rzadko kiedy były zdefiniowane na stałe. Zamiast tego, władcy ci wierzyli w podstawowej zasady: Wszystkie ziemie były pod obserwacją Nieba i nie należały do żadnego ziemskiego króla.
Ale dynastie zjednoczyły Chiny tak skutecznie, jak kraj. Cesarz, znany jako Syn Niebios, przyznał tytuły władcom miasta i okolic. Akceptując tytuły, zostali oni urzędnikami ustanowionej dynastii, i oczekiwano od nich złożenia cesarzowi hołdu. W ten sposób dynastie jednoczyły wiele regionów i grup etnicznych w ramach wspólnej administracji.
Około 4000 lat temu Xia została pierwszą chińską dynastią. Qing była ostatnią, rządzącą od 1644 roku do 1911 roku dynastią. Od okresu dynastii Qin, około 200 roku p.n.e., potężne dynastie jednoczyły "wszystko pod Niebem" i wywierały głęboki wpływ na chińską i światową historię. A ponieważ każda z dynastii była wyjątkowa, to pozostawiły one po sobie godny podziwu bogaty wachlarz kulturowy.
