Dynastia Ming

Pierwszy cesarz dynastii Ming - Ming Taizu, nie rozpoczął życia, tak jakby przeznaczone miał zostać cesarzem. Zhu Yuan Zhang urodził się w chłopskiej rodzinie i chciał zostać mnichem buddyjskim. Jednak, gdy zarządzana przez Mongołów dynastia Yuan słabła w wyniku wewnętrznych rywalizacji, Zhu dołączył do rodzących się powstań i wkrótce przyszło mu dowodzić potężną armią.

W 1368 roku, kilka lat po tym jak jego wojska podbiły Nanjing, Zhu ogłosił się cesarzem i założył dynastię Ming, przywracając w Chinach rządy grupy etnicznej Han. W ciągu następnych dwóch stuleci wzrósł regionalny i globalny wpływy Chin, napisano trzy z czterech klasyków literatury chińskiej i wzniesiono wspaniałe pałace Zakazanego Miasta.

Dynastia Ming osiągnęła swój szczyt w okresie panowania trzeciego cesarza - Ming Chengzu (1403-1424). Przeniósł on stolicę z Nanjing do Pekinu, jako strateg wojskowy, zbudował Zakazane Miasto i wniósł istotny wkład w odkrycia naukowe oraz i studia humanistyczne. Ming Chengzu zyskał sobie przydomek Yongle, czyli "niekończące się szczęście." Ten tytuł odzwierciedlał dobrobyt swojej epoki i osiągnięcia kulturalne i wojskowe, które mogły konkurować z osiągnięciami z wielkich dynastii Han i Tang.

Wśród wkładu Ming Chengzu w kulturę chińską było ukończenie Encyklopedii Yongle, monumentalnej wielkości, która obejmowała tematy począwszy od astronomii przez medycynę po teorię yin-yang. Ukończony tekst miał ponad 3,7 mld słów, i zawierał niezliczone starożytne dzieła, choć do dziś przetrwały już tylko wybrane fragmenty.

Religia i filozofia były ważną częścią życia dynastii Ming. Taoizm rozkwitał, szczególnie w okresie panowania cesarza Jiajing'a (1521-1567). Pobożny i oddany uczeń ze Szkoły Tao zbudował trzy słynne świątynie w Pekinie: Świątynię Słońca, Świątynię Ziemi, i Świątynię Księżyca.

Wśród najbardziej trwałego dziedzictwa epoki Ming znalazły się trzy powieści napisane w języku narodowym, których historie do dzisiaj są jednymi z najbardziej ukochanych kawałków literatury chińskiej: Opowieść o Trzech Królestwach, Opowieści znad brzegów rzek i Wędrówka na zachód. Kilka występów Shen Yun przedstawiało epizody zaczerpnięte z tych klasyków, w tym przygody Małpiego Króla.

Trzy ważne osobistości, które uosabiają osiągnięcia dynastii Ming to:

• Zheng He (1371–1433): admirał, który dostał zlecenie od cesarza na odkrywanie Pacyfiku i Oceanu Indyjskiego. Odbył siedem rejsów na przestrzeni 28 lat, odwiedził ponad 30 krajów i dotarł aż do wschodniej Afryki, Morza Czerwonego, a niektórzy historycy mówią nawet o Ameryce (było to kilkadziesiąt lat przed Kolumbem). Jego wyprawy pomogły rozwijać handel międzynarodowy i rozpowszechniać chińską kulturę.

• Li Shizhen (1518–1593): Wybitny zielarz, lekarz medycyny chińskiej, wykonywał również zabiegi akupunktury. Napisał Kompendium Materii Medycznej - książki z dziedziny tradycyjnej medycyny chińskiej zawierającej najbardziej dogłębną wiedzę z tamtego okresu, używana jest po dziś dzień.

• Wang Yangming (1472–1529): Filozof, myśliciel na dworze cesarza Jiajing'a. Wang promował szkołę neo-konfucjańską, która urosła do rangi głównej gałęzi filozofii konfucjańskiej.

Po okresie rządów cesarza Shenzong'a (1573-1620), dynastia Ming zaczęła podupadać. W swych ostatnich latach były nękana przez korupcję i spiski urzędników-eunuchów. W 1644 roku, dynastia kończy się w wyniku rebelii chłopskiej prowadzonej przez Li Zicheng, oraz późniejszego samobójstwa cesarza Weizong'a.