Wielki generał Yue Fei

Yue Fei to jeden z najsłynniejszych chińskich generałów. Urodzony pod koniec panowania dynastii Północnej Song (w 1103 r.) był znany nie tylko ze swoich sukcesów militarnych, lecz także z wysokich standardów etycznych. Dzięki starożytnym biografiom opowiadającym koleje jego życia, świątyniom powstałym, by uczcić jego pamięć, oraz przekazom ludowym Yue Fei pozostaje w świadomości Chińczyków niezmiennym symbolem lojalności. 

Gdy Yue Fei był już pełnoletni, Chiny zostały zaatakowane od północy przez Dżurdżenów, a dwór cesarski rozpaczliwie potrzebował utalentowanych wojowników. Yue Fei stanął przed następującym dylematem: z jednej strony chciał walczyć i bronić swojego kraju przed najeźdźcami, lecz z drugiej – pragnął zostać ze swoją starą matką, by się nią opiekować. Nie wiedział, co zrobić rozdarty między dwie cenione chińskie cnoty: lojalność wobec kraju i synowskie oddanie.

Aby ułatwić mu dokonanie wyboru, matka poprosiła, by zdjął koszulę, a następnie wytatuowała mu na plecach cztery chińskie znaki: „精忠報國 – jìn zhōng bào guó” – „wiernie służyć krajowi”. Od tego momentu Yue Fei był w stanie wypełnić zarówno życzenie matki, jak i obowiązek wobec kraju, zatem niezwłocznie wyruszył w bój.

W 1127 r. Dżurdżeni zaatakowali Kaifeng, stolicę Północnego Song, i pojmali w niewolę cesarza, jego ojca oraz setki urzędników pałacowych. Młodszy brat cesarza uciekł, przekroczył rzekę Jangcy i utworzył rząd Południowego Song.

Mimo że siły Song się wycofały, Yue Fei był niepokonany w walce i stał się narodowym symbolem nadziei w trudnych czasach. Pewnego razu, dowodząc jedynie 500 żołnierzami, pokonał liczące 100 000 zbrojnych wojsko Dżurdżenów, zmuszając ich do ucieczki.

Poza walecznością i umiejętnościami wojskowymi Yue Fei słynął z tego, że chronił mieszkańców terenów objętych walkami. Był za to surowy dla swoich żołnierzy, którym zabronił wykorzystywania chłopów.

Kilka lat po założeniu nowej dynastii Południowej Song Yue Fei został wysłany do stłumienia powstania. Wykonał rozkaz, lecz gdy po zduszeniu buntu cesarz Południowej Song rozkazał mu zabić wszystkich mieszkańców miasta, Yue Fei wahał się i wielokrotnie przemawiał w obronie życia zwykłych obywateli. Ostatecznie przekonał cesarza, aby stracić tylko tych, którzy wszczęli powstanie. Mieszkańcy miasta podziękowali Yue Fei, a cesarz podarował mu sztandar z napisem: „Najwyższa lojalność Yue Fei” wysławiający jego oddanie dla dobra ludności oraz cesarskiego tronu.

Yue Fei dbał jednak o swoich ludzi. Gdy byli chorzy, osobiście podawał im leki. Jeśli zginęli w walce, pomagał ich rodzinom. Po otrzymaniu nagrody od cesarskiego dworu podzielił majątek między swoich żołnierzy.

Osiągnięcia Yue Fei były niestety powodem do zazdrości dla kilku urzędników bliskich cesarzowi, którzy wmówili władcy, że Yue Fei przebywający daleko od stolicy może stać się zbyt potężny i niebezpieczny. Zmuszono go zatem do opuszczenia frontu i powrotu na dwór cesarski. Tym samym tereny, które chronił, mogły zostać ponownie zdobyte przez armię wroga. Yue Fei powiedział wówczas: „Wysiłki dziesięciu lat zniszczone w oka mgnieniu”.

Niestety kłopoty generała nie skończyły się na powrocie do pałacu. Yue Fei został pozbawiony przywilejów, a rok później minister Qin Hui skazał go na śmierć, opierając się jedynie na fałszywych oskarżeniach. Yue Fei został stracony w 1142 r. w wieku 39 lat.

Taniec Shen Yun zatytułowany Lojalność Yue Fei, opowiadający historię matki Yue Feia wykonującej tatuaż na plecach syna oraz generała prowadzącego swoje wojska, przez długi czas był najbardziej lubianym przez widzów aktem spektaklu.