Hua-gu-deng: „Taniec kwiatowych bębnów lampionów”

Hua-gu-deng pochodzi z doliny rzeki Huai we wschodnich Chinach, jest jednym z najstarszych i najbardziej reprezentatywnych stylów tańca ludowego Chińczyków Han.

Usytuowana pomiędzy Jangcy (od góry) i Żółtą Rzeką (od dołu) Huai oraz otaczające ją społeczności łączą to, co najlepsze w północnych i południowych subkulturach. Taniec Hua-gu-deng może zatem być zatem śmiały i swobodny, jak na północy, lub elegancki i delikatny, jak na południu.

Unikatowe elementy choreograficzne i specjalny akompaniament muzyczny pomagają Hua-gu-deng tworzyć jedną z najbogatszych chińskich form tańca. Często akompaniament stanowią instrumenty perkusyjne tworzące żywe i radosne rytmy – zazwyczaj będące kombinacjami brzmień gongu, cymbałów i kwiatowych bębnów.

Skomplikowany układ taneczny łączy w sobie szybkie i powolne, zamaszyste i delikatne ruchy, a wszystko po to, by ukazać bogactwo emocji. Tancerze muszą podołać trudnej sztuce balansowania ciałem, wyskokom, piruetom i przewrotom. Mogą również używać różnych rekwizytów, wliczając w to kwiatowe bębny, wachlarze, parasolki i chusteczki.

Zgodnie z tradycją w dolinie rzeki Huai taniec Hua-gu-deng był wykonywany od końca żniw (koniec lata) aż do początku okresu siewów, czyli do wiosny. Obfite zbiory był najlepszym powodem do radości.

Z czasem Hua-gu-deng stał się częścią wielu innych uroczystości. Najciekawsze występy odbywały się na jarmarkach świątynnych i festiwali z okazji nowego roku księżycowego. Występ Hua-gu-deng zawierał wiele utworów muzycznych i tanecznych, włączając w to partie instrumentalne, a nawet krótkie scenki teatralne

Shen Yun podczas występów w 2012 roku prezentowało styl Hua-gu-deng w numerze „Radość w dolinie Huai”, gdzie młodzi rolnicy z dwóch wiosek spotykają się po drodze w żywym ludowym tańcu, dokuczając sobie i prześcigając jedni drugich.